1. Kontrastowa Tetrada
Charakter i zastosowanie: Bardzo żywa, kontrastowa paleta oparta na czterech nasyconych barwach. Tworzy ona harmonię tetradyczną, czyli dwie pary kolorów dopełniających – na kole barw są one rozmieszczone w formie prostokąta. Takie połączenie zapewnia maksymalny kontrast, ale jednocześnie pewną równowagę barw.
Inspiracja teoretyczna: Odważne retro grafiki, plakaty o silnym uderzeniu wizualnym, przywołujące skojarzenia z intensywną estetyką 8-bitowych gier.
2. Analogiczna Ciepła »Zachód Słońca«
Charakter i zastosowanie: Paleta analogiczna ciepła inspirowana barwami zachodzącego słońca. Obejmuje kolory leżące blisko siebie na kole barw – od karminowej czerwieni, poprzez mandarynkowy pomarańcz i złocisty odcień żółtego, aż po łososiowy róż. Dzięki temu kolory płynnie się przenikają, tworząc harmonijny efekt o spójnej ciepłej temperaturze barw. Takie połączenia barw często obserwujemy w naturze – zachody słońca łączą pomarańcze, róże i fiolety w jednolitą paletę.
Inspiracja teoretyczna: Paleta emanuje energią i optymizmem typowym dla zachodu słońca; jest żywa, przytulna i nostalgiczna.
3. Analogiczna Chłodna »Oceaniczna«
Charakter i zastosowanie: Harmonia analogiczna chłodna, zainspirowana odcieniami oceanu i cienia lasu. Paleta obejmuje barwy sąsiadujące w chłodnym wycinku koła barw: od głębokiego granatu (nocnego błękitu), poprzez niebiesko-zielony teal, odcienie turkusu morskiego, aż po jasny lodowy błękit. Wszystkie mieszczą się w chłodnej gamie, dzięki czemu kolory płynnie się przenikają, dając uspokajający, spójny efekt.
Inspiracja teoretyczna: Paleta jest stonowana i spokojna – kojarzy się z naturą: głębią wody, wieczornym niebem i chłodnym cieniem drzew.
4. Pastelowa Słodycz
Charakter i zastosowanie: Bardzo łagodna, pastelowa paleta o niskim nasyceniu barw. Są to cztery rozbielone kolory: pudrowy róż, baby blue (pastelowy błękit), miętowa zieleń i lawendowy fiolet. Pastelowe barwy powstają przez dodatek dużej ilości bieli do koloru, przez co są jasne, łagodne i spokojne. Dzięki temu zestawienie ma słodki, nostalgiczny charakter i jest wyjątkowo przyjemne dla oka.
Inspiracja teoretyczna: Paleta przywodzi na myśl wiosnę, retro design lat 50. i 60. (kiedy pastele święciły triumfy) oraz pixel-artowe gry o przyjaznym klimacie. Pastelowe kolory są uspokajające i pogodne.
5. Ziemista Retro (Paleta lat 70.)
Charakter i zastosowanie: Stonowana, ziemista paleta inspirowana stylem wnętrz lat 70. XX wieku. Łączy odcienie natury popularne w tamtej epoce: oliwkową zieleń typu avocado, musztardową żółć (tzw. harvest gold), spalony pomarańcz rust oraz głęboki, orzechowy brąz. Takie połączenie tworzy ciepły, nostalgiczny klimat nawiązujący do designu tamtych lat. Klasyczna paleta kojarzona z latami 70. to właśnie zieleń awokado i musztardowy żółty, uzupełnione odcieniami pomarańczu i brązu ziemi.
Inspiracja teoretyczna: Paleta ma przytulny, organiczny charakter – emanujący estetyką vintage. Świetnie nadaje się do projektów o tematyce retro.
6. Art Nouveau Belle Époque
Charakter i zastosowanie: Wyrafinowana paleta inspirowana estetyką secesji przełomu XIX i XX wieku (Belle Époque). Łączy organiczne, naturalne odcienie typowe dla stylu Art Nouveau: głęboki morski teal, odcień wypalanego złota, przygaszony pyłowy róż oraz szałwiową zieleń. Takie barwy nawiązują do plakatów Alfonsa Muchy i Toulouse-Lautreca, gdzie dominowały żywe kolory i motywy roślinne podkreślające kobiecość, ale jednocześnie kolory te były zaczerpnięte z natury i pigmentów epoki. Art nouveau często operował odcieniami zieleni, czerwieni i złota – np. patynowy zielony (verdigris) i metaliczne złoto były wówczas popularne.
Inspiracja teoretyczna: Paleta emanuje elegancją, dekoracyjnością i subtelną kobiecością typową dla secesji.
7. Kinowy Duoton (Teal & Orange)
Charakter i zastosowanie: Paleta duotonowa oparta na dwóch dominantach barwnych: niebieskawo-zielonej (teal/turkus) oraz pomarańczowej – każda z nich występuje w tonacji ciemniejszej i jaśniejszej, co daje razem cztery kolory. Jest to klasyczne połączenie barw komplementarnych, szczególnie znane z kina i fotografii – pomarańcz kontrastuje z odcieniami niebiesko-zielonymi. Taki zestaw pozwala oddać wrażenie światła i cienia w ograniczonej dwukolorowej palecie.
Inspiracja teoretyczna: Paleta jest jednocześnie kontrastowa i harmonijna; chłodny odcień teal równoważy ciepły pomarańcz. Jest to zabieg często używany w filmowej koloryzacji dla uzyskania przyjemnego dla oka kontrastu skóry (w tonacji pomarańczowej) z tłem (zabarwianym na niebiesko).
8. Monochromatyczna z akcentem czerwieni (Noir)
Charakter i zastosowanie: Paleta oparta na monochromatycznej skali szarości z jednym mocnym akcentem czerwieni. Trzy odcienie neutralne – czarny, grafitowy ciemnoszary i jasna szarość – tworzą tło i bazę o wysokim kontraście światło-cień. Intensywny karmazynowy czerwony pełni rolę żywego akcentu kolorystycznego. Takie ograniczenie barw podkreśla minimalizm formy, a dodatkowy czerwony akcent od razu przyciąga uwagę, co daje dramatyczny efekt. Zestawienie czerni, bieli (szarości) i czerwieni to klasyczna kombinacja uchodząca za elegancką i pełną napięcia – od czasów starego Hollywood wykorzystywana dla nadania scenografii lub projektom glamour i dramatu.
Inspiracja teoretyczna: Harmonia jest prosta i wyrazista; nie krzyczy mnogością kolorów, lecz uderza silnym kontrastem i jednym punktem ostrego koloru.
9. Retrofuturystyczna Neonowa Fala (Outrun)
Charakter i zastosowanie: Brawurowa paleta neonowych kolorów rodem z estetyki lat 80. – synthwave/outrun. Zawiera jaskrawy róż/fiolet (magenta), elektryczny błękit oraz intensywny pomarańcz – barwy typowe dla futurystycznych zachodów słońca i migoczących neonów. Często towarzyszy im ciemne tło (czerń lub głęboki granat), aby neonowe odcienie jeszcze mocniej świeciły. Paleta Outrun ma charakterystyczne cyjanowo-magenta neonowe spektrum, co nawiązuje historycznie do ograniczonej palety komputerowej CGA z lat 80. (czarny, biały, cyjan, magenta).
Inspiracja teoretyczna: Połączenie tych jaskrawych barw jest głośne, dynamiczne i pełne kontrastu – kolory niemal jarzą się na ekranie lub papierze. Przywołuje estetykę retrofuturystycznych grafik: nocne miasta z neonami, zachody słońca w stylu Miami Vice, arkadowe gry w neonowych salonach.
10. Ukiyo-e (Japońskie Drzeworyt)
Charakter i zastosowanie: Paleta inspirowana tradycyjnymi japońskimi drzeworytami ukiyo-e z okresu Edo. Dominują w niej charakterystyczne pigmenty: pruski błękit (jap. aizuri-e), cynobrowa czerwień beni otrzymywana z krokosza, żółcień ochry oraz głęboka czerń tuszu sumi. Te barwy wywodzą się z naturalnych pigmentów używanych w tamtym okresie – np. pruski błękit został wprowadzony w XIX w. i stał się bardzo popularny w pejzażach Hokusaia i Hiroshige, zaś beni z krokosza dawało intensywny karmin dla ubrań i kwiatów. Technika drzeworytnicza ograniczała liczbę kolorów i zmuszała do kreatywnego ich łączenia – stąd paleta ukiyo-e jest jednocześnie kontrastowa, ale zrównoważona.
Inspiracja teoretyczna: Harmonia łączy intensywność pigmentów z elegancką oszczędnością – oddaje subtelność japońskiej estetyki, w której ważna jest równowaga i nawiązanie do natury.
11. Bauhaus Weimar Masters
Charakter i zastosowanie: Wyrafinowana paleta inspirowana prawdziwymi kolorami używanymi przez mistrzów Bauhausu w Weimarze – nie ogranicza się ona do podstawowych barw z podręcznika, lecz obejmuje bogatsze odcienie. Znajdziemy tu kobaltowy błękit, wypalony odcień siena (rdzawy brązowo-czerwony), żółć ochry oraz gołębi szary. Te barwy pojawiają się w rzeczywistych pracach artystów takich jak Kandinsky czy Klee, którzy w swoich dziełach stosowali szeroką gamę odcieni, a nie wyłącznie proste barwy podstawowe. Wbrew popularnemu dziś skojarzeniu Bauhausu z bielą i trzema podstawowymi kolorami, rzeczywistość była bardziej kolorowa – np. salon domu Kandinskiego bywał pomalowany na różowo czy żółto, a ściany mieszkania Klee miały błękitno-zielone tonacje z ciemnoczerwonym sufitem.
Inspiracja teoretyczna: Paleta Bauhaus Masters jest zatem ciepła, stonowana i przemyślana; bliższa autentycznym pigmentom rzemieślniczym niż komiksowej jaskrawości.
12. Mid-Century Modern Danish
Charakter i zastosowanie: Wyciszona, elegancka paleta inspirowana duńskim designem lat 50. i 60. Łączy ciepłe brązy drewna tekowego, musztardową żółć (często spotykaną w tkaninach Marimekko z tamtej epoki), stonowany szaroniebieski oraz zieleń szałwii. Kolory te odzwierciedlają estetykę Mid-Century Modern z regionu nordyckiego, gdzie funkcjonalność łączyła się z przytulnością naturalnych materiałów. Dominują neutralne barwy ziemi – brązy, beże, szarości – uzupełnione stonowaną paletą bliską naturze, bez ostrych kontrastów. Zieleń szałwiowa czy zgaszony niebieski dodają akcentów koloru, nie zaburzając spokojnej bazy.
Inspiracja teoretyczna: Paleta jest przytulna, organiczna i ponadczasowa; oddaje ducha hygge – komfortu i ciepła domowego ogniska – w ramach skandynawskiego minimalizmu.
13. Szlachetne Barwy (Art Déco)
Charakter i zastosowanie: Głęboka, elegancka paleta inspirowana klimatami Art Déco i tzw. jewel tones – czyli kolorami drogich kamieni. Zawiera odcienie szafirowego granatu, rubinowego burgundu, szmaragdowej zieleni oraz złoty akcent. W stylu Art Déco często stosowano takie odważne odcienie biżuteryjne – bogate zielenie, szafiry, purpury – aby podkreślić luksus i bogactwo. Barwy te zestawiano z połyskującymi metalami (złoto, srebro, mosiądz), które dodawały blasku. Nasza paleta łączy ciemne, nasycone kolory o szlachetnej głębi.
Inspiracja teoretyczna: Harmonia emanuje luksusem, wyrafinowaniem i wieczorną elegancją. Kolory są bogate i intensywne, ale nie krzykliwe; odpowiednio zbalansowane tworzą wrażenie dramatyzmu i glamour (znane z estetyki lat 20. i 30.).
14. Skandynawska Minimalistyczna
Charakter i zastosowanie: Delikatna, stonowana paleta w duchu nowoczesnego designu skandynawskiego. Łączy przygaszone, naturalne odcienie: bardzo jasny bladoszary, piaskowy beż, miękki chłodny błękit oraz ciepławą szarość taupe. Wszystkie barwy są nienasycone, jasne i harmonijnie do siebie zbliżone – tworzą wrażenie przestrzeni, światła i spokoju. Styl skandynawski charakteryzuje się właśnie przewagą bieli i neutralnych barw ziemi (szarości, beże), ewentualnie z niewielkimi pastelowymi akcentami. Dzięki temu wnętrza nie męczą nadmiarem koloru – paleta bliska naturze, bez mocnych kontrastów, pozwalająca odpocząć oczom.
Inspiracja teoretyczna: Ta paleta nie krzyczy, a szepcze – jest spokojna, wyciszająca, idealna do minimalistycznych, hygge projektów pełnych światła.
15. Tropikalna Dżungla
Charakter i zastosowanie: Żywa, egzotyczna paleta inspirowana bujną roślinnością tropikalną. Łączy soczyste odcienie zieleni – od ciemnego leśnego przez jaskrawy limonkowy – z akcentami żółci bananowej i głębokiego fioletu orchidei. Paleta emanuje energią, świeżością i dziką naturą. Tropikalne kwiaty i liście charakteryzują się intensywnymi barwami: w tej palecie mamy więc mocną zieleń, słoneczny żółty, egzotyczny róż/fiolet (jak kwiat hibiskusa). Skojarzenia są jednoznaczne – jungle vibe: liście monstery i palmy, kolorowe kwiaty (hibiskus, orchidea) oraz barwne papugi wśród listowia.
Inspiracja teoretyczna: Zestawienie jest głośne i pełne życia, ale zarazem spójne dzięki temu, że wszystkie te kolory występują razem w naturze tropików. Wzbudza pozytywne emocje i dodaje energii.
16. Czerwona Siatka Bechary
Charakter i zastosowanie: z przewagą czerwieni, wysoki kontrast, migotliwość
Inspiracja teoretyczna: Tony Bechara – „czerwona" siatka / piksele
17. Głęboki Szum Bechary
Charakter i zastosowanie: ciemna, wibrująca, lekko dysonansowa
Inspiracja teoretyczna: siatka Bechary z przewagą czerwieni
18. Ciepły Chaos Bechary
Charakter i zastosowanie: ciepła, ziarnista, „gorąca" siatka
Inspiracja teoretyczna: ciepłe pasma koloru u Bechary
19. Bechara: Paleta kontrastowa
Charakter i zastosowanie: Maksymalnie kontrastowa paleta łącząca intensywną magentę z błękitem ftalowym oraz jasnym żółtym z pomarańczem. Każda para tworzy silny kontrast, a wszystkie cztery kolory razem dają efekt wibrujący, elektryzujący. Idealna do odważnych, nowoczesnych kompozycji.
Inspiracja teoretyczna: Ta paleta to niemal czysta reprezentacja tetrad kolorystycznej – czterech kolorów równomiernie rozłożonych na kole barw. Magenta (purpurowy) i żółty to barwy dopełniające, podobnie jak niebieski i pomarańczowy. Generator Bechara wykorzystuje te kontrasty do tworzenia dynamicznych, nieprzewidywalnych układów.
20. Bechara: Paleta ciepło-chłód
Charakter i zastosowanie: Klasyczna demonstracja kontrastu temperatur barw. Czerwony i pomarańczowy reprezentują strumień ciepły (barwy kojarzone z ogniem i słońcem), podczas gdy niebieski i fiolet tworzą stronę chłodną (barwy wody i nieba). Ten podstawowy kontrast jest fundamentem wielu teorii kolorystycznych.
Inspiracja teoretyczna: Kontrast ciepło-chłód to jeden z siedmiu kontrastów kolorystycznych opisanych przez Johannesa Ittena. Barwy ciepłe (czerwień, pomarańcz, żółć) wydają się wysuwać do przodu, podczas gdy chłodne (niebieski, fiolet) cofają się w przestrzeni. Generator Bechara wykorzystuje ten efekt do tworzenia iluzji głębi poprzez losową dystrybucję.
21. Bechara: Paleta nasycona
Charakter i zastosowanie: Intensywna, nasyconapaleta łącząca jasny żółty z intensywnym czerwonym, zgaszoną zielenią i ciepłym brązem. Wysokie nasycenie żółci i czerwieni kontrastuje z przyziemnymi odcieniami zieleni i brązu, tworząc równowagę między energią a stabilnością.
Inspiracja teoretyczna: Ta paleta demonstruje kontrast nasycenia – żółty i czerwony są w pełni nasycone (czyste, jaskrawe), podczas gdy zieleń i brąz mają obniżoną chromatyczność (są przygaszone). W generatorze Bechara taki kontrast pozwala na tworzenie kompozycji, gdzie niektóre obszary dominują intensywnością, a inne tworzą spokojne tło.
22. Kelly: Podstawowy przypadku
Charakter i zastosowanie: podstawowe spektrum, demokratyczna, odważna
Inspiracja teoretyczna: Ellsworth Kelly – przypadkowe barwy podstawowe
23. Kelly: Spektralny
Charakter i zastosowanie: czyste spektrum CMYG, „każdy z każdym"
Inspiracja teoretyczna: Kelly – Spectrum Colors Arranged by Chance
24. Kelly: Fioletowa krawędź
Charakter i zastosowanie: ostre dopełnienia, spektrum przesunięte ku fioletowi
Inspiracja teoretyczna: spektrum Kelly'ego z mocnym akcentem fioletów
25. Kelly: Paleta chłodna
Charakter i zastosowanie: Całkowicie chłodna paleta złożona wyłącznie z odcieni niebieskiego, zielonego, turkusowego i fioletu. Wszystkie barwy pochodzą z zimnej strony koła barw, tworząc uspokajającą, kontemplacyjną harmonię. Brak barw ciepłych daje efekt głębi i przestrzeni.
Inspiracja teoretyczna: Ta paleta ilustruje kontrast temperatur przez jego absencję – wszystkie kolory są chłodne, co eliminuje zwykłe napięcie między ciepłem a chłodem. Zamiast tego harmonia opiera się na subtelnych różnicach odcienia (hue) w obrębie chłodnego spektrum. Generator Kelly'ego z krzywą Gaussa tworzy miękkie, organiczne przejścia między tymi odcieniami, przypominając wodne lub atmosferyczne zjawiska.
26. Mondrian & Niemeyer: Neoplastycyzm
Charakter i zastosowanie: Ikoniczna paleta neoplastycyzmu Pieta Mondriana – trzy barwy podstawowe (czerwony, niebieski, żółty) plus czerń i biel. To najbardziej rozpoznawalna paleta w historii sztuki abstrakcyjnej, zredukowana do absolutnych podstaw. W generatorach Mondrian i Niemeyer używana jest do tworzenia geometrycznych kompozycji z prostokątów i linii.
Inspiracja teoretyczna: Piet Mondrian (1872-1944) rozwinął styl De Stijl, który ograniczał środki wyrazu do linii prostych, prostokątów i kolorów podstawowych. Jo Niemeyer (ur. 1946) kontynuował tę tradycję w swoich precyzyjnych, matematycznych kompozycjach. Generator Mondrian używa algorytmu rekurencyjnego podziału płaszczyzny, a Niemeyer – losowego rozmieszczenia niepokrywających się prostokątów. Oba stosują tę samą paletę czterech kolorów.
27. Morellet: Niebieski-Czerwony
Charakter i zastosowanie: Klasyczna para kolorów o maksymalnym kontraście ciepło-chłód. Niebieski (Ultramarine Blue) i czerwony (Rubine Red) z palety Caligo Safe Wash to fundamentalna opozycja, używana w generatorze Morellet do binarnych kompozycji parzyste-nieparzyste. Algorytm wykorzystuje prawdziwy szum atmosferyczny z Random.org do generowania sekwencji liczb 0-9, które są następnie klasyfikowane jako parzyste lub nieparzyste.
Inspiracja teoretyczna: François Morellet (1926-2016) to francuski artysta konceptualny znany z systematycznych, quasi-losowych kompozycji. W latach 60. tworzył prace oparte na rzutach kostką, tablicach liczb losowych i innych systemach probabilistycznych. Generator Morellet naśladuje jego metodę, używając szumu atmosferycznego jako źródła entropii – każda liczba parzysta daje jeden kolor, nieparzysta drugi, tworząc \"przypadkową szachownicę\".
28. Morellet: Czerwony-Biały
Charakter i zastosowanie: Mocny, graficzny kontrast między intensywnym czerwonym a czystą bielą. Ta para maksymalizuje kontrast jasności przy zachowaniu silnej chromatyczności po stronie czerwonej. Idealna do tworzenia czytelnych, ostrych kompozycji binarnych w stylu Morelleta.
Inspiracja teoretyczna: Morellet często redukował swoje palety do minimum – czasem używając tylko dwóch kolorów lub nawet czerni i bieli. Taki radykalny minimalizm pozwalał skupić uwagę na strukturze probabilistycznej kompozycji, nie na bogactwie kolorystycznym. Para czerwony-biały łączy silny akcent barwny z neutralnym tłem, tworząc klarowną hierarchię.
29. Morellet: Czarno-biały
Charakter i zastosowanie: Absolutna redukcja – czysta opozycja światła i ciemności bez jakiegokolwiek koloru. Czerń i biel to maksymalny kontrast jasności (kontrast waloru), fundament wszystkich innych kontrastów kolorystycznych. W generatorze Morellet ta para tworzy najbardziej graficzne, kontrastowe kompozycje.
Inspiracja teoretyczna: Morellet często pracował w czerni i bieli, szczególnie w swoich wczesnych pracach z lat 50. i 60. Eliminacja koloru pozwalała na czyste badanie struktury, rytmu i przypadkowości. Szum atmosferyczny decyduje o każdym pikselu – parzysta liczba daje czerń, nieparzysta biel, tworząc kompozycję będącą wizualizacją chaosu deterministycznego.
30. Morellet: Szarość-Czerń
Charakter i zastosowanie: Subtelna paleta monochromatyczna oparta na dwóch wartościach szarości. Brak koloru, brak silnego kontrastu – tylko delikatna różnica tonalna. Ta para tworzy spokojne, medytacyjne kompozycje, gdzie struktura probabilistyczna jest widoczna, ale nie dominująca.
Inspiracja teoretyczna: Morellet eksperymentował z niskim kontrastem w niektórych swoich późniejszych pracach, gdzie interesowało go nie tyle dramatyczne napięcie, co subtelna wibracja powierzchni. Szarość i czerń tworzą kontemplacyjną, minimalistyczną harmonię – kompozycja jest ledwo widoczna, co zmusza widza do uważniejszej obserwacji.
31. Morellet: Fiolet-Niebieski
Charakter i zastosowanie: Chłodna para analogiczna – fiolet (Carbazole Violet) i niebieski (Phthalo Blue) z linii Caligo Safe Wash leżą obok siebie na kole barw. Oba kolory są chłodne, tworząc spokojną, harmonijną kompozycję bez kontrastu temperatur. Różnica polega głównie na odcieniu (hue), nie na jasności czy saturacji.
Inspiracja teoretyczna: W niektórych swoich pracach Morellet używał par kolorów analogicznych zamiast kontrastowych, badając jak minimalna różnica odcienia wpływa na percepcję losowego wzoru. Fiolet i niebieski tworzą subtelny kontrast – wystarczająco wyraźny, by kompozycja była czytelna, ale na tyle bliski, by zachować harmonię.
32. Morellet: Pomarańcz-Szarość
Charakter i zastosowanie: Ciepły, energetyczny pomarańcz zestawiony z neutralną szarością. Pomarańcz (Light Orange z Caligo) dostarcza całej chromatyczności i energii, podczas gdy szarość pełni rolę spokojnego, biernego tła. To asymetryczna para – jeden kolor dominuje intensywnością, drugi ilością przestrzeni.
Inspiracja teoretyczna: Morellet badał różne rodzaje opozycji – nie tylko kontrast barw, ale także kontrast \"aktywności\". Pomarańcz jest aktywny, przyciąga uwagę, \"krzyczy\", podczas gdy szarość jest pasywna, neutralna, milcząca. W kompozycji binarnej parzyste-nieparzyste taka para tworzy ciekawe napięcie między aktywnością a spokojem.
33. Morellet: Pomarańcz-Zieleń
Charakter i zastosowanie: Żywa, kontrastowa para łącząca ciepły pomarańcz (Light Orange) z chłodną zielenią (Phthalo Green) z palety Caligo Safe Wash. Pomarańczowy i niebieski to klasyczna para dopełniająca; pomarańcz i zieleń oferują podobny, choć nieco słabszy kontrast. Ta para tworzy dynamiczne, energetyczne kompozycje.
Inspiracja teoretyczna: Pomarańcz i zieleń to quasi-dopełniające (pomarańcz jest bliżej czerwieni, więc jego dokładne dopełnienie byłoby cyjan/turkus, ale zieleń jest wystarczająco blisko, by tworzyć silny kontrast). Morellet mógł używać takich \"niemal dopełniających\" par do tworzenia napięcia, które nie jest tak oczywiste jak czerwień-zieleń, ale wciąż wyraziste.
34. Moduli: Rothko
Charakter i zastosowanie: Paleta inspirowana wielkimi, emocjonalnymi płótnami Marka Rothko – czerwony, żółty, niebieski i zieleń tworzą harmonię barw podstawowych i wtórnych. Używana w algorytmach Voronoi, Perlin Noise, Wave Interference i Quadtree do tworzenia kompozycji generatywnych o malarskim charakterze.
Inspiracja teoretyczna: Mark Rothko (1903-1970) był malarzem abstrakcyjnym ekspresjonistycznym znanym z wielkich płócien wypełnionych prostokątami intensywnych kolorów. Choć jego palety często były bardziej wyszukane, ta uproszczona wersja z czterech barw oddaje ducha jego pracy – ekspresję poprzez proste, bezpośrednie zestawienia kolorów. Algorytmy Moduli używają tej palety do tworzenia organicznych, procesowych kompozycji.
35. Moduli: Matisse
Charakter i zastosowanie: Żywa, fowisjowska paleta inspirowana Henri Matisse'em – pomarańcz, magenta, turkus i fiolet tworzą intensywną, radosną harmonię. Wszystkie cztery kolory są nasycone i jaskrawe, bez neutralnych tonów. Idealna do tworzenia energetycznych, ekspresyjnych kompozycji generatywnych.
Inspiracja teoretyczna: Henri Matisse (1869-1954) był liderem fowizmu, nurtu który celebrował czyste, nienaturalistyczne kolory. Jego prace pełne są intensywnych pomarańczy, błękitów, fioletów i różów. Ta paleta oddaje ducha fowizmu – każdy kolor jest w maksymalnej saturacji, bez przygaszenia. Algorytmy Moduli wykorzystują tę paletę do tworzenia radosnych, dekoracyjnych wzorów.
36. Moduli: Diebenkorn
Charakter i zastosowanie: Paleta inspirowana kalifornijskimi krajobrazami Richarda Diebenkorna – błękit ftalowy, zieleń, czerwony naftolowy i żółty tworzą harmonię kojarzącą się z morzem, niebem, ziemią i słońcem. Wszystkie pigmenty pochodzą z linii Caligo Safe Wash Relief Ink, co zapewnia spójność techniczną i jakościową.
Inspiracja teoretyczna: Richard Diebenkorn (1922-1993) był malarzem Bay Area Figurative Movement, a później autorem abstrakcyjnej serii \"Ocean Park\". Jego palety łączyły jasne błękity, zielenie, żółcie i pomarańcze z okazjonalnymi akcentami czerwieni – kolory kalifornijskiego krajobrazu. Algorytmy Moduli wykorzystują tę paletę do tworzenia kompozycji przypominających abstrakcyjne pejzaże.
37. Moduli: Albers
Charakter i zastosowanie: Paleta inspirowana Josef Albersem i jego "Interaction of Color" – niebieski, czerń, żółty i czerwony tworzą zestawienie o wysokim kontraście jasności. Czerń stanowi najciemniejszy punkt, żółty najjaśniejszy, a niebieski i czerwony wypełniają środek. Idealna do badania relacji kolorów i ich wzajemnego oddziaływania.
Inspiracja teoretyczna: Josef Albers (1888-1976) był mistrzem Bauhausu i teoretykiem koloru, autorem wpływowej książki \"Interaction of Color\". Jego seria \"Homage to the Square\" badała, jak kolory wpływają na siebie wzajemnie – ten sam kolor może wyglądać inaczej w zależności od otoczenia. Ta paleta odzwierciedla podejście Albersa do prostych, podstawowych kolorów użytych do złożonych badań percepcyjnych.
38. Moduli: Klee
Charakter i zastosowanie: Ciepła, ziemista paleta inspirowana Paul Klee – brąz, zieleń, pomarańcz i turkus tworzą harmonię kojarzącą się z naturą, jesiennymi liśćmi i wodą. Brąz i zieleń są przyziemne i stabilne, pomarańcz wnosi energię, a turkus – chłodny akcent. Używana we wszystkich algorytmach Moduli.
Inspiracja teoretyczna: Paul Klee (1879-1940) był malarzem szwajcarsko-niemieckim związanym z Bauhausem i ekspresjonizmem. Jego palety często łączyły przygaszone, ziemiste tony z jasnymi akcentami. Klee interesował się teorią koloru i muzyką, traktując kompozycję malarską jak wizualną polifonię. Ta paleta oddaje jego preferencję dla ciepłych, organicznych barw z okazjonalnymi chłodnymi akcentami.